Daria reads

,, Urszula" to trzeci i ostatni tom z serii ,,Matki i córki" autorstwa Izabeli M. Krasińskiej . W tej części poznajemy Ulę, córkę Wandy i Szczepana. Śledzimy jej losy od dzieciństwa do dorosłości, jednakże te dwa okresy są tu ze sobą przeplatane, zamiast opisywane chronologicznie jak to było w przypadku ,,Anieli" czy ,,Wandy". Ten sposób prowadzenia fabuły z początku trochę mnie zaskoczył, ale szybko stwierdziłam, że dla Urszuli była to najlepsza metoda na opowiedzenie jej historii. Ula wychowywała się w domu, w którym brakowało miłości, troski czy szacunku. Jej ojciec był alkoholikiem, a dziewczyna od najmłodszych lat musiała wysłuchiwać krzyków, wyzwisk czy być świadkiem przemocy. Żyła w ciągłym strachu, żywiąc do ojca jedynie negatywne uczucia i w świadomości, że sama nie jest kochana przez rodziców.  To wszystko ukształtowało ją na kobietę cierpiącą na syndrom DDA (Dorosłe Dziecko Alkoholika), niepewną siebie, lękliwą, z nieustającym chaosem w głowie i dusz

Amanda i Matthew poznali się za sprawą wypadku. Szybko zrodziło się między nimi uczucie, jednak żadne z nich nie przypuszczało, że już niebawem wydarzy się coś, co będzie początkiem ich horroru. ‘’(Nie)znajomy’’ jest debiutem autorki piszącej pod pseudonimem Mia N. Blake . Sięgając po tę książkę, nie wiedziałam, jaki konkretnie przedstawia ona gatunek i co skrywa jej wnętrze. Teraz, po jej lekturze mogę stwierdzić, że ta historia mnie zaskoczyła. Jednak czy pozytywnie? Początek książki jest typowym romansem, historią dwojga młodych ludzi, między którymi zaczyna rodzić się miłość. To, co mi przeszkadzało, to tempo akcji i fakt, że relacja głównych bohaterów rozwijała się za szybko. Nie zdążyłam poznać postaci, ich charakterów, ich historii, nie poczułam, by oni zdążyli wystarczająco poznać siebie nawzajem, a już padały wielkie wyznania miłości, słodkie słówka i sceny łóżkowe. Poza tym nie polubiłam głównej bohaterki. Straciła w moich oczach, kiedy oddała się Matthew zaledwie chwilę

Pierwszy tom serii ,,Matki i córki" - ,,Aniela" mnie zachwycił. Z podekscytowaniem sięgnęłam po ,,Wandę", licząc na kolejną porywającą historię. Czy tak też było? Wanda jest ostatnim dzieckiem Anieli i Adama. Gdy została poczęta, jej matka miała czterdzieści lat, a wiadomość o ciąży wcale jej nie ucieszyła. Aniela nie czuła się na siłach, by wychowywać kolejne dziecko, do tego stopnia, że dążyła do tego, by się go pozbyć. Jednakże pomimo wszelkich tych wstrząsających starań, z czasem na świat przyszła zdrowa dziewczynka. Wanda od początku nie miała łatwego życia. Jej rodzice nie zwracali na nią większej uwagi, a jedyną osobą, która okazywała jej ciepłe uczucia, była babcia Franciszka. Starsza kobieta pragnęła zrekompensować dziecku brak rodzicielskiej miłości, a także odpokutować tym winy swojej przeszłości i czyny, jakich się dopuściła względem własnej córki. Relacje Wandy i Franciszki były tak bliskie, iż dziewczynka długo nie mogła pogodzić się ze śmiercią ukocha

Miałam co do tej książki spore oczekiwania. Liczyłam na dobry reportaż przedstawiający zawód ratownika medycznego od środka, niczego nie ubarwiający, ale pokazujący prawdę. Dostałam jednak coś nieco innego. Autor owszem, przedstawia czytelnikom część swojej pracy, opisuje wezwania, jakie otrzymywał i przypadki poszkodowanych, które bywały najróżniejsze; od przysłowiowego złamanego paznokcia, po sytuacje srodze zagrażające ludzkiemu życiu. Jednakże więcej można było znaleźć tutaj prywaty z życia głównego bohatera, niż opisów dotyczących tego, jak naprawdę wygląda zawód ratownika medycznego. Reszta wydaje się przerysowana i rzucająca krzywdzące światło na daną służbę medyczną. Jęz yk, jakim zostały opisane wszelkie fragmenty, zupełnie do mnie nie trafił. Autor posługuje się niezliczoną ilością wulgaryzmów i zwrotów często tak prymitywnych, iż książka jedyne, co we mnie budziła, to ogromny niesmak. Praktycznie każde zdanie było przesiąknięte albo wulgaryzmami, albo słowami o seksie. Po

Nieoczywista. Zaskakująca. Poruszająca. Wstrząsająca.  Taka jest "Droga, którą przeszłam" - najnowsza książka Agaty Przybyłek od wydawnictwa Czwarta Strona. Alicja wraz z mężem Dawidem przeprowadzają się do starej posiadłości na wsi. Mają nadzieję, że zamieszkanie w nowym miejscu pomoże im odciąć się od trudnej, bolesnej przeszłości. Niedawno stracili ciążę i ciągle noszą w sobie ranę, która nie może się zagoić. Stefanię poznajemy jako małą dziewczynkę, którą matka odrzuciła zaraz po narodzinach. Dziecko wychowywało się bez miłości tej najważniejszej dla niego osoby i w wiecznym poczuciu, że jest niechciane, niepotrzebne, a wręcz kłopotliwe. Historie obu kobiet uderzają w czytelnika z całą siłą, zadają ból i łamią serce. Czytając o Alicji miałam nadzieję, że dla niej i Dawida wreszcie zaświeci słońce. Natomiast czytając o Stefanii, trudno było mi mieć podobną nadzieję. Historia tej bohaterki była tak trudna i wstrząsająca, iż momentami wstrzymywałam oddech, obawiając si

,, Aniela" jest pierwszym tomem sagi ,,Matki i córki" autorstwa Izabeli M. Krasińskiej.  Czas, w którym toczy się akcja przypada około na lata 1920 - 1960.  Książka ukazuje trudy losów ludzi mieszkających na wsi, przedstawiając, jak wyglądało ich życie przed drugą wojną światową, w jej trakcie, a także po. Główną bohaterką powieści jest tytułowa Aniela. Poznajemy ją już jako dziecko, kiedy to w wieku pięciu lat trafiła na służbę do obcych ludzi, gdzie nie traktowano jej najlepiej. Wychowywała się bez miłości, będąc przekonaną, że nawet własna matka jej nie chciała, dlatego się jej pozbyła.  Dziewczyna całą swoją młodość poświęcała pracy w polu. Dojrzewając, przeżywała miłosne rozterki, nie wiedząc, co przygotowała dla niej przyszłość. A przygotowała niełatwą drogę. Z tą książką cofamy się sto lat wstecz, do życia, które wyglądało zupełnie inaczej niż obecnie. To, jak wyglądała wtedy sytuacja chłopów, jak traktowane były kobiety, często poniewierane, bite przez mężczyzn, dla

To miał być ekscytujący rodzinny wyjazd. Nikt nie przewidział, że potoczy się on tak dramatycznie. Kiedy kamper zjechał z drogi i wpadł w przepaść, życie Finn - głównej bohaterki - dobiegło końca. Jej bliscy ponieśli obrażenia, utknęli w śnieżnej zamieci i nie widzieli dla siebie nadziei na wydostanie się stamtąd czy uzyskanie od kogoś pomocy. Właśnie wtedy zostały podjęte decyzje, które miały zaważyć na całej ich przyszłości. Finn obserwuje swoich najbliższych, pragnąc, by wyszli z tego cało. Okazuje się jednak, że mimo ran fizycznych, ucierpiała także ich psychika. Zamiast wychodzić na prostą, jej rodzina się stacza. Finn musi odejść, ale jak ma zostawić swoich bliskich w takiej rozsypce? " W jednej chwili" to książka, która wzbudza w czytelniku ogrom refleksji. Pokazuje, jak w ciągu jednej chwili życie pewnej rodziny zmienia się nieodwracalnie.  Ukazuje ludzi, których spotkała tragedia i którzy muszą walczyć o przetrwanie. Czy w takiej sytuacji człowiek myśli najpierw

Powieść inspirowana prawdziwą historią Janiny Nowak, pierwszej kobiety, której udało się uciec z KL Auschwitz. Jej ucieczka była powodem utworzenia pierwszej kompanii karnej dla kobiet (tzw. Budy). Powieściowa Janka jest każdą kobietą, która przeżyła piekło obozu i zdecydowała się o nim opowiedzieć, nie będąc jednocześnie żadną z nich. Jest postacią fikcyjną, której los został utkany na kanwie kilku kluczowych faktów z życia pierwowzoru, setek relacji byłych więźniów obozów koncentracyjnych, drobiazgowo oddanych realiów życia w obozie i wizji autorskiej na temat tego, jak mogła wyglądać historia ucieczki w stronę wolności. Wolności, która jest piękną ideą, przedmiotem rozważań filozofów i etyków i czymś tak realnym jak lodowaty nurt rzeki, w której czasem odważnie trzeba się zanurzyć. - Opis wydawcy O powieściach historycznych czy literaturze pięknej opowiadającej brutalną prawdę i dramatyczne wydarzenia, ciężko jest napisać recenzję. Ciężko jest oceniać poszczególne sceny, ubrać w sł

Jeśli jesteś i czujesz, ale brakuje Ci życiowej witaminy D, przeczytaj jak zdobyły ją inne kobiety. Takie jak ty. Wejdź w świat radości i częstuj się do woli. Zbierz inspirację, zgarnij przepis i ugotuj radość po swojemu. Radość buduje się od najmniejszych kroków. Bez fajerwerków, kameralnie, czasem trwa to dłużej, ale zawsze to droga. Nasze autorki pokażą Ci jak ją przygotować, odnaleźć na nowo albo obudzić. Gdy uświadomiłam sobie, że zupełnie zapomniałam o tym, co w życiu najważniejsze, nagle zobaczyłam siebie z boku, ale też otaczającą mnie rzeczywistość. Nie miałam wówczas imienia Marika. Zmieniło się ono bowiem zupełnie niezauważalnie na pseudonim „Mała Mi”, a zrzędliwość i narzekanie stało się codziennością, która nijak nie przypominała tej, o której marzyłam. Świadomość, że zatraciłam swoją radość, bo o niej mowa, sprawiła, że podniosłam rękawicę, wstałam z fotela i podjęłam działanie. Stanęłam na drodze ku lepszemu i tę drogę pokonałam. Co ciekawe, z lekkością. Po co? Po to, by